Bedrijven en werkzoekende Wajongers en hun begeleiders konden elkaar gisteren in Breda ontmoeten op de tweede Wajongwerkt-markt.
Met de markt hoopt het UWV Wajongers, jongeren met een psychische of fysieke handicap, sneller aan het werk te helpen. Jeffrey de Roode, arbeidsdeskundige bij het UWV Werkbedrijf en mede-organisator van de banenmarkt erkent dat de classificatie van jongeren als Wajonger een stempel op hen drukt. "Nu er door de crisis weinig vacatures zijn, is het moeilijk om werkgevers ervan te overtuigen dat ook jongeren met een 'vlekje' een kans moeten krijgen. Werkgevers zijn vaak afwachtend. Ze staan niet direct te springen om in zee te gaan met het logge UWV."
Subsidies en belastingvoordelen moeten werkgevers overhalen om toch jonge gehandicapten in dienst te nemen.
Patricia van Eijsbergen (31) is het voorbeeld voor de Wajongers die de markt bezoeken. Zij is blind en slechthorend en heeft sinds januari een vast contract bij Intergas in Oosterhout. "Ik had de afgelopen jaren al verschillende trajecten gevolgd op zoek naar werk, maar die liepen op niets uit. Nu heb ik leuke collega's en ben ik echt een onderdeel van het bedrijf. Ik ben nu niet meer die blinde Wajonger", zegt Van Eijsbergen.
Call contact center Teleteam is een van de standhouders die zich op de markt aan de Wajongers presenteerden. Het Roosendaalse bedrijf heeft in 2006 een hele verdieping aangepast voor mensen met een arbeidsbeperking. "Vandaag hebben we helaas nog niet veel rechtstreekse gesprekken gehad met kandidaten. We hebben meer gesproken met reïntegratiebedrijven en scholen", zegt Marloes Bouman van het bedrijf.
Laurie Elseman begeleidt Wajongers via de Verenigde Arbeidsdeskundige Compagnie. "Het is goed dat we hier kunnen zien wat de mogelijkheden zijn. Alles en iedereen is hier vertegenwoordigd. Zo kunnen we ons goed oriënteren."
Bron: bndestem.nl - donderdag 27 mei 2010
Zoals in het artikel al staat is het voor deze jongeren erg moeilijk om aan een baan te komen. Bedrijven kijken vaak eerst naar hoe iemand eruit ziet in plaats naar wat iemand kan. Stel je kunt kiezen uit een 'normaal' persoon die nog wel het een en ander moet leren op het gebied van de functie of een gehandicapt persoon met de juiste papieren waarbij je een kleine aanpassing moet maken op de werkvloer. Wie kies je?
Het lijkt een makkelijke keuze, maar toch is dit lang niet voor alle bedrijven het geval. Ze denken vaak dat de gehandicapte medeweker minder snel zal worden geaccepteerd en keizen daarom vaak voor de 'normale' medewerker. Dit ondanks het feit dat de gehandicapte medewerker eigenlijk de beste keus is.
Het is belangrijk om niet alleen naar de persoon te kijken, maar ook naar wat die persoon kan. Kijk verder dan alleen het uiterlijk en geef ieder individu een eerlijke kans om zich te kunnen ontwikkelen. Niet alleen in de functie en binnen het bedrijf, maar ook als mens.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Net als Samantha denk ik dat het voor een organisatie niet altijd even makkelijk is om te kiezen tussen een 'normale' werknemer of een WAJONG-er. Wel vind ik dat iedereen een kans verdient. Het voorbeeld van Patricia van Ijsbergen uit het artikel vind ik erg mooi. Een goed voorbeeld van hoe het dus eigelijk ook kan / hoort.
BeantwoordenVerwijderenIedereen kan zich binnen een organisatie op een bepaalde manier ontwikkelen. Zo ook gehandicapten. Zij zullen zich geestelijk beter ontwikkelen dan wanneer zij alleen maar thuis zitten. Het sociale contact dat zij krijgen op het werk kan ook een positieve bijdrage hebben aan hun verdere ontwikkeling.
Wanneer deze jongeren geen eerlijk kans krijgen op de arbeidsmarkt, krijgen zij ook niet echt de kans om een zelfstandig leven op te bouwen. Hier hoort tenslotte een loopbaan bij....
Hopelijk zorgen de subsidies en het belastingvoordeel er inderdaad voor dat werkgevers deze mensen een eerlijk kans geven op de arbeidsmarkt. Dat verdienen zij tenslotte even goed als ieder ander!!
Werkgevers moeten inderdaad flexibeler worden betreft soliciteren. Wat maakt het uit als iemand in een rolstoel administratief werk doet? Daar heeft die persoon zijn benen toch niet voor nodig? Ik vind het moeilijk een oplossing te bedenken, het probleem ligt hierbij, bij de werkgever gezien de gehandicapte persoon toch veel moeite doet om aan een baan te komen. Maar beperkt wordt door een kieskeurige werkgever.
BeantwoordenVerwijderenCampagnes, affiches en dergelijke zijn denk ik een manier om werkgevers alert te maken op het bekijken van de kwaliteiten en niet de beperktheden.